Laatst zat ik met mijn vriend in de bioscoop te wachten tot de film begon. Het duurde nogal lang, maar gelukkig had ik een speeltje om me bezig te houden: de 3D-bril die het meisje bij de ingang overhandigde.
Al snel hadden we uitgevogeld dat wanneer je beide een bril op hebt en je één oog dichtknijpt, een van de brillenglazen van degene tegenover je pikzwart wordt. Knijp je het andere oog dicht, dan verduistert het andere glas. Hetzelfde geldt als één van de twee het hoofd een kwartslag draait. Ook dat hebben we experimenteel vastgesteld – tot het vermaak van de mensen om ons heen, die zagen hoe ik bijna van mijn stoel donderde in een poging de negentig graden hoek te perfectioneren.
Er is meer onderzoek nodig naar het effect van ruimtevaart op het brein
Om veilig te ruimtereizen, moeten we in beeld krijgen hoe een leven zonder aardse zwaartekracht de hersenen beïnvloedt, stelt Elisa Raffaella Ferrè.
Mijn biospartner en ik (beiden natuurkundigen) concludeerden al snel dat we de film in 3D zagen omdat de brillen gebruik maken van lichtpolarisatie. Hoe dat precies in zijn werk gaat bespreekt natuurkundige Phil Moriarty in de bovenstaande video van Sixty Symbols. Hij beschrijft in zo’n tien minuten helder en enthousiast hoe onze dieptewaarneming werkt, hoe de ouderwetse rood-blauwe 3D-bril hier gebruik van maakte, en hoe de nieuwe biosbrillen dat doen.
Moriarty’s verhaal is niet alleen boeiend, maar wie weet ook inspirerend voor je volgende bioscoopbezoek. Als maar genoeg mensen de Sixty Symbols video bekijken, zal ik binnenkort niet meer de enige zijn die zich in haar bioscoopstoel in bochten wringt om onder een hoek van negentig graden de film te bekijken.