Utrecht (NL) – Niet het middenstuk van een eiwit maar het uiteinde bepaalt of het eiwit goed in het membraan past.


Een verkeerd ‘bezorgd’ eiwit is aanleiding voor allerlei ziekten. Scheikundigen van de Universiteit Utrecht onderzochten dankzij de eigenschappen van eiwitten hoe deze in een membraan passen. Voor een goede hechting zijn het de eiwitsegmenten die contact maken met het membraanoppervlak veel belangrijker dan gedacht. Kleine veranderingen aan het uiteinde van het eiwit hebben grote invloed op de stabiliteit van het eiwit in het membraan.

Celmembranen beschermen de cel tegen invloeden van buitenaf. Ze bestaan uit twee dunne laagjes met daarin lipiden van verschillende lengten. Hierdoor is het membraan niet overal even dik. Voor het onderzoek gebruikten de Utrechtse biochemici steeds membranen met lipiden van gelijke lengte. Ze brachten korte modeleiwitten in het membraan en analyseerde met biofysische technieken het membraanmodel. De resultaten van het onderzoek geven meer inzicht in de architectuur van eiwitten die door het membraan steken. Dit is weer van nut voor de geneesmiddelenindustrie. Drie op de vier medicijnen grijpen namelijk op de membraaneiwitten aan.

Ingrid van Vilsteren