Het uitgestorven buideldier Nimbacinus dicksoni jaagde op prooidieren die groter waren dan hijzelf. Dat concluderen wetenschappers die de schedel van het oerdier bestudeerden.

Het buideldier Nimbacinus dicksoni.  Bron: Anne Musser
Het buideldier Nimbacinus dicksoni.
Bron: Anne Musser

De wetenschappers reconstrueerde de schedel van het buideldier Nimbacinus dicksoni. Zij concludeerden aan de hand van deze reconstructie dat het dier prooien kon verslinden die groter waren dan de jager zelf. Het onderzoeksteam publiceerden hun resultaten in het wetenschappelijke tijdschrift PLOS ONE.

De N. dicksoni was een carnivoor die in Australië leefde. Schedelfragmenten van een N. dicksoni, die wetenschappers in het noordoosten van het land vonden, bleek zo’n 16 tot 11,6 miljoen jaar oud te zijn.

‘Wat mensen allang vergeten zijn, staat nog geschreven in bomen’
LEES OOK

‘Wat mensen allang vergeten zijn, staat nog geschreven in bomen’

Met haar boomboor onderzoekt Valerie Trouet woudreuzen en reconstrueert ze wat die allemaal hebben meegemaakt.

Schedelreconstructie

De schedel van het oerbuideldier.  Bron: Anna Gillespie
De schedel van het oerbuideldier.
Bron: Anna Gillespie

De onderzoekers reconstrueerde de volledige schedel met behulp van computersimulaties. Zij vergeleken hun modellen vervolgens met de schedels van andere vleesetende buideldieren. Zij keken bijvoorbeeld naar Tasmaanse duivels en buidelmarters, maar ook naar de recent uitgestorven Tasmaanse buidelwolf.

De schedel van de Nimbacinus dicksoni bleek veruit het meest overeen te komen met die van de grote vlekstaartbuidelmarter. Deze marter heeft een lichaamslengte van 35 tot 75 centimeter, maar krijgt het voor elkaar om wallaby’s (kleine kangoeroesoorten) te verslinden. De onderzoekers concludeerden daarom dat ook de vijf kilo wegende N. dicksoni prooien kon opeten die zwaarder waren dan hijzelf.

Lees ook: