De Nederlandse emeritus-hoogleraar Frans Verstappen, auteur van het veelgebruikte handboek Medische Basiskennis, heeft een fascinatie voor de Homo universalis. Die fascinatie gaat zo ver, dat hij het liefst er zelf een zou willen zijn, zo lijkt het.Evolutie stofomslagLias.indd

In het voorwoord van zijn nieuwste boek, De evolutie naar gezondheid, schrijft Verstappen dat de beëindiging van zijn loopbaan hem de kans bood om zijn kennis van de natuurwetenschappen te vergroten. Die zelfstudie was aanvankelijk bedoeld om de nieuwe edities van Medische Basiskennis te voorzien van een aanvullend hoofdstuk over evolutie – en dan niet alleen de evolutie van de laatste paar miljoen jaar, maar vanaf de oerknal tot de hedendaagse mens. ‘Dat was natuurlijk veel te omvangrijk voor een hoofdstuk’, schrijft Verstappen. ‘Vandaar dit speciale boek.’ 

In De evolutie naar gezondheid blijkt echter dat de allesomvattende benadering van Verstappen niet alleen te omvangrijk is voor een hoofdstuk, maar zelfs ook voor een boek.
In de tijd van allesweters als Leonardo da Vinci en Galileo Galilei was het misschien nog mogelijk om op alle wetenschappelijke deelgebieden werkzaam te zijn. Zoals Verstappen zelf ook erkent, is het tegenwoordig onmogelijk geworden om van elk onderzoeksveld de laatste ontwikkelingen te volgen.

Het streven van Verstappen om de lezer toch een breed overzicht van alle huidige wetenschappelijke kennis te geven, en daarmee de samenhang tussen verschillende onderzoeksgebieden, is lovenswaardig. Maar het resultaat is een boek dat aan de oppervlakte blijft en nergens de diepte ingaat.