Robots lijken steeds meer op mensen, maar mensen soms ook op robots. Welke kant we op lopen, kan nu van afstand bestuurd worden met elektroden aan onze benen, en een app.
Afgelopen zomer liep een groep studenten door het park van de Universiteit van Hannover. Ze maakten dezelfde bochten en liepen dezelfde afstand. Maar geen van hen had een idee waar ze naartoe gingen.
De studenten werden bestuurd via een smartphone. Ongeveer tien stappen achter hen liep Max Pfeiffer van de Universiteit van Hannover, die via bluetooth signalen naar elektrodes op de benen van de studenten stuurde. Zo kon hij ze een voorgeprogrammeerde route laten lopen. Hiermee wil Pfeiffer bereiken dat mensen meer aandacht hebben voor hun omgeving of hun gesprekspartner tijdens het lopen, in plaats van dat ze hun aandacht kwijt zijn aan het bewegen van hun benen.
90 procent van websites lapt regels voor cookies aan de laars
Websites zijn wettelijk verplicht hun bezoekers toestemming te vragen voor cookies, maar veel sites nemen het niet zo nauw met die plicht, ontdekte re ...
Kleermakersspier
De elektrodes zaten op de kleermakersspier. Dit is de langste spier in het lichaam, en loopt van de binnenkant van de knie diagonaal omhoog naar bovenaan de buitenkant van de dij. Als hij zich spant, beweegt het been vooruit, weg van het lichaam. Met elektrische impulsen liet Pfeiffer de beenspieren om de beurt samentrekken, zodat zijn proefkonijnen als vanzelf gingen lopen.
Pfeiffer bestuurde de studenten handmatig, maar hij wil de techniek toe gaan passen in apps. Navigatie-apps bijvoorbeeld. ‘Als ik Google Maps gebruik voor navigatie, haal ik steeds mijn telefoon uit mijn zak om even te checken. Wij willen dat je gewoon kan zeggen ‘daar wil ik heen’, en dat je daar dan ook terecht komt’, vertelt Pfeiffer.
Stadions
Het systeem helpt toeristen om hun ogen op attracties te houden terwijl hun benen ze onmerkbaar door de stad leiden. Maar Pfeiffer wil het ook op hele groepen mensen toe gaan passen. Mensen kunnen naar hun plek gewezen worden in stadions of theaters of efficiënt geëvacueerd worden in geval van nood.
De vrijwilligers zeiden dat ze het prima vonden dat het systeem hun beenspieren overnam, maar alleen als ze het gevoel hadden dat ze de controle terug konden krijgen. Een van de studenten vergeleek het gevoel met cruise control in een auto, waar de bestuurder controle terug kan krijgen als hij dat wil. En het tintelende gevoel die de elektrodes veroorzaken verdwijnt naarmate men het systeem meer gebruikt.
Lees ook: