Als ik in mijn woonkamer krachtig in mijn handen klap, klinkt er overdag een normale galm. Als ik hetzelfde ’s avonds doe, klinkt er daarnaast ook een metalig-ratelend geluid. Hoe komt dat? Het heeft, vermoed ik, te maken met afkoeling van ons betonnen dak.
Peter van der Maarel
Deze vraag is beantwoord in New Scientist van december 2014
Ik denk dat het betonnen dak er weinig mee te maken heeft’, schrijft Jelmer Veenstra. ‘De geluidsgolven kaatsen rond tussen de muren, en sterven langzaam uit. Dat hoor je op twee manieren. Als een echo, het steeds zwakker herhalen van een bepaald geluid zoals een handklap, en als galm, het naklinken en uitdoven van bepaalde frequenties.’
‘Ik denk dat het betonnen dak er weinig mee te maken heeft’, schrijft Jelmer Veenstra. ‘De geluidsgolven kaatsen rond tussen de muren, en sterven langzaam uit. Dat hoor je op twee manieren. Als een echo, het steeds zwakker herhalen van een bepaald geluid zoals een handklap, en als galm, het naklinken en uitdoven van bepaalde frequenties.’
De echo van een geluidspuls, zoals een handklap, sterft sneller weg dan de galm, zegt Veenstra. Dat komt doordat de puls wordt ‘uitgesmeerd’. ‘De verschillende frequenties die in die puls zitten, gaan met elkaar uit de pas lopen, waardoor het geen puls meer is. Je hoort daarom alleen nog maar de losse frequenties, niet meer de oorspronkelijke handklap.’
Wat Van der Maarel beschrijft als ‘geratel’ is volgens Veenstra de echo van de handklap.
Dat je de sneller wegstervende echo ’s avonds wel, maar overdag niet hoort, heeft volgens Veenstra te maken met het niveau van de achtergrondruis. ‘Op de meeste plaatsen in de stad is overdag het geluidsniveau van stadsgeruis (auto’s, fietsen, mensen die praten) hoger dan in de avond. Normaal gesproken valt dat nauwelijks op, maar
je hoort zwakke geluiden overdag veel minder goed dan ’s avonds.’ Geen kwestie van beton dus maar een kwestie van geluid.
Werp in april een blik op de diepe ruimte
Sterrenkundejournalist Govert S ...