China-Nederland samenwerking
Begin van deze eeuw, werden onze onderzoeksideeën over het tumorselectieve eiwit apoptin (zie mijn weblog van januari 2011) interessant gevonden door onderzoekers van de Tongji Medical School van de Huazhong University of Science & Technology in Wuhan.
Onze krachten werden in 2005 gebundeld door steun van de KNAW en haar Chinese evenknie CAS. Onze samenwerking is zeer succesvol.
Aan den lijve
Ans Hekkenberg zoekt naar manieren om iets dat lastig is om voor te stellen te vertalen naar iets dat je letterlijk aan den lijve ondervindt.
Wat weten wij van Wuhan en “mijn” universiteit al daar?
Waar ben je gasthoogleraar? In Wuhan, nooit van gehoord. Deze opmerking raakt de kern van het probleem.
Wuhan is een stad met “slechts” 9 miljoen inwoners en “mijn” universiteit heeft 50.000 studenten en is direct verbonden met een van de beste ziekenhuizen in China.
Wel normaal vinden dat Chinezen Amsterdam kennen met krap 1 miljoen inwoners en China moet ons onderzoek kennen en wat weten wij?
Wie leert van wie?
In het begin waren wij degenen die onze Chinese collega’s op sleeptouw namen, maar gaandeweg is onze samenwerking steeds gelijkwaardiger geworden. Wij leerden hen de kneepjes en luisteren steeds meer hoe zij wetenschappelijk tegen de werking van het in Leiden ontdekte apoptin aankijken.
En dat niet alleen. Ongeveer 10 Chinese onderzoeksgroepen in heel China werken inmiddels aan apoptin en het gaat hard. De Chinese wetenschappers hebben de capaciteit en know-how. Het is prachtig om te zien dat onze ideeën gewaardeerd worden en tot bloei worden gebracht.
Zijn wij niet meer nodig?
U schrikt. Het ongeloof dat China het gaat maken, maakt plaats voor “dat gaan we nooit redden”. Academisch en zeker op onderwijsgebied moet China nog veel leren. Colleges zijn veelal saai en moeten veel beter. Wij dragen in Wuhan een heel klein steentje bij en zien kleine maar gestage vorderingen.
Op onderzoeksgebied is onze vrije en creatieve geest nog steeds nodig en wordt zeer gewaardeerd, maar de westerse arrogante houding dat “als zij maar doen wat wij zeggen, komt het goed” hebben wij al enige tijd laten varen.
China is een gelijkwaardige partner aan het worden, nu nog onze collega’s in Nederland overtuigen.
