We kunnen eind januari een vorstperiode tegemoet zien. Als het gaat vriezen, begint het bij mij te kriebelen. Niet dat ik schaatsen heb om uit het vet te halen, maar zoals velen droom ik elk jaar er weer van dat er een Elfstedentocht komt. Waarschijnlijk is er dan wel drie weken stevige vorst nodig, zeker omdat pas na enkele dagen het wijze besluit komt om in Friesland te stoppen met het bemalen en scheepvaart te verbieden.
Ik ben te jong om me de tocht van 1963 te herinneren, maar de Elfstedentocht in 1985 was een prachtig media-evenement, de televisie was er de hele dag bij. Op het chemische laboratorium in Utrecht was de tocht het gesprek van de dag. Mensen keken ernaar op kleine televisies of namen zelfs vrij om thuis het spektakel te aanschouwen.
De laatste tocht was in 1997, met als winnaar Henk Angenent. Vijftien jaar later is het toch de hoogste tijd dat hij een opvolger krijgt. Daarbij moeten internet en moderne technologie wat kunnen toevoegen aan het plezier van passieve schaatsliefhebbers zoals ik. Daarbij ga ik er vanuit dat in Friesland er een goede dekking voor het 3G-netwerk is, de meeste providers zeggen dat ze dekking bieden in ongeveer 99% van het land. Graag zou ik dan zien dat alle deelnemers – de tweehonderd rijders in het peloton natuurlijk, niet de duizenden recreanten – zijn uitgerust met een gps-chip en een zendertje, zodat elke minuut hun precieze locatie bekend is.
Heersen zwermen killerdrones straks over het slagveld?
Een luchtruim gevuld door kunstmatig intelligente killerdrones, die autonoom bepalen wie blijft leven en wie zal sterven. Hoe waarschijnlijk is dat?
Bartlehiem
De techniek is haalbaar. Zowel Nike als Adidas maakten apps die locatie en afgelegde afstand weergeven. Helaas zijn de meetgegevens daarvan nog niet altijd betrouwbaar, en ook gps-horloges kunnen nog wel eens afwijkende waarden geven. Bij de Elfstedentocht moet er dus wel een robuust en betrouwbaar systeem zijn.
Als ik dan op internet kijk, wil ik, met als achtergrond Google Earth of Google Maps, gekleurde stippen zien op de plekken waar de schaatsers zich bevinden. Even inzoomen, en dan zie ik precies wie er voorop schaatst bij Harlingen of Bartlehiem. De nodige sfeerreportages op televisie, vol uiensoep en Berenburg, laten me dan niet wachten op de actuele stand van de wedstrijd. Heerlijk, zo’n onafhankelijkheid van de grillen van de regisseur.
Technisch gezien mag dit geen probleem zijn. De technologie is met hetzelfde gemak toepasbaar in andere sporten, zoals de marathon of het wielrennen. Voor de sporters zal het geen probleem zijn, een paar grammetjes extra aan uitrusting. Een transponder zoals bijvoorbeeld lange-baanschaatsers bij wedstrijden dragen is immers ook geen probleem.
Het ouderwetse stempelen moet, ondanks de mogelijkheden van de technologie, wel blijven. Je wil zeker weten dat niet alleen de gps-gadget, maar ook de sporter het complete traject aflegt. Stempelen is de beste controle of iemand daadwerkelijk alle steden aandoet. En voor de tv-kijker ziet dat er ook spectaculair uit.
Ik ben benieuwd. Nu eerst maar wachten op minstens vijftien centimeter dik ijs op de Friese wateren, en dan de kreet ‘It giet oan’.
