Utrecht (NL) – In de vroege ochtend van dinsdag 19 november kruist onze atmosfeer de baan van de stofwolken die komeet Temple-Tuttle achterliet. Een regen van vallende sterren is het spectaculaire resultaat.


Voor sterren zijn de meteoren die dinsdagochtend de 19-de onze atmosfeer oplichten wat klein. Afgezien van alle andere eigenschappen die ze missen voor de status ster, is hun omvang doorgaans niet veel groter dan die van een zandkorrel. Maar met een snelheid van 255.000 kilometer per uur zetten ze de lucht zo aan het gloeien dat wij ze 80 tot 120 kilometer lager net zo helder zien als sterren, mits er niet te veel bewolking is.
De komeet Temple-Tuttle kwam in 1767 dicht bij de Zon, smolt een beetje en verloor daarbij wat ingevroren gruis. In 1866 gebeurde dat nog een keer. De gruiswolken bleven hangen op de plek waar de komeet ze verloor. De eerste wolk doorzeeft dinsdagochtend vroeg onze atmosfeer, op een tijdstip dat het hier goed te zien is. Later op de dag is de tweede wolk aan de beurt en dan kan nachtelijk Amerika ervan genieten.
De meteoren lijken vanuit het sterrenbeeld Leeuw op ons af te komen. Ze heten dan ook Leoniden. Het hoogtepunt van de sterrenregen is tussen 5 en 6 uur 's ochtends. Helaas is de Maan dan vol verlicht, maar er zullen meer dan genoeg heldere exemplaren zijn om alle mogelijke wensen uit te laten komen.

Jelka Lustenhouwer