Slijm dat door een magneetveld wordt aangestuurd, kan zich door krappe ruimtes wurmen en objecten vastpakken. Dat maakt het ideaal voor toepassingen binnen het lichaam.

De robot van magnetisch slijm heeft een yoghurtachtige consistentie. Hij kan door nauwe gangen kruipen en objecten vastpakken. Binnen het lichaam kan de slijmrobot allerlei taken uitvoeren, zoals het terugvinden van ingeslikte voorwerpen.

Elastische robots en op vloeistof gebaseerde robots die in kleine ruimtes kunnen bewegen, bestaan al. Maar robots die beide eigenschappen hebben, zijn zeldzamer.

90 procent van websites lapt regels voor cookies aan de laars
LEES OOK

90 procent van websites lapt regels voor cookies aan de laars

Websites zijn wettelijk verplicht hun bezoekers toestemming te vragen voor cookies, maar veel sites nemen het niet zo nauw met die plicht, ontdekte re ...

Wasmiddel en hars

Li Zhang, hoogleraar bouwkunde aan de Chinese Universiteit van Hong Kong, mengde met collega’s magnetische neodymiumdeeltjes met borax (een veelgebruikt wasmiddel) en polyvinylalcohol (een soort hars). Daardoor ontstond een slijm dat door een extern magnetisch veld aangestuurd kan worden. Vervolgens voegden ze een laag van silicium toe over de magnetische deeltjes, zodat ze in het menselijk lichaam geen giftige effecten veroorzaken.

Achtereenvolgende taken

Het team testte de robot in verschillende scenario’s. Zo lieten ze de robot een ‘ingeslikte’ batterij in een nagemaakte maag vastpakken, een draadje vastpakken, en zichzelf door gaatjes van een millimeter groot wurmen.

Het slijm lijkt gemakkelijk achtereenvolgens verschillende taken te kunnen uitvoeren. Ook repareert het zichzelf als het in stukjes geknipt is. ‘Je kan het eerst zo lang laten uitstrekken dat het op een vloeistofstroom lijkt. Daarna kan je het laten oprollen als een octopusarm om iets te dragen’, zegt Zhang.

Voordat het in mensen bruikbaar is, moeten we eerst een manier hebben om het slijm binnen het lichaam te volgen, zegt Pietro Valdastri. Hij is hoogleraar robotica aan de Universiteit van Leeds. ‘Als je iets binnen het lichaam wil aansturen om een bepaalde taak uit te voeren, moet je weten waar de [robot] is en hoe hij het doet.’

Veiligheid

Ook moet uitvoerig getest worden of de giftige magnetische deeltjes niet uit het slijm kunnen ontsnappen. ‘Ze moeten de veiligheid kunnen garanderen met toekomstige proeven, maar het is zeker een goede aanpak’, zegt Valdastri.

Op dit moment kan het slijm nog maar traag bewegen, met een snelheid ‘vergelijkbaar met die van een insect’, zegt Zhang. Maar volgens hem kan sleutelen aan het magnetisch veld de snelheid in de toekomst verbeteren. Vervolgonderzoek zou ook het slijm zelfstandig kunnen laten werken, zegt hij.