Aan het einde van de zeventiende eeuw doen de Engelse geleerde Robert Hooke en de Nederlander Antoni van Leeuwenhoek een ontdekking die de wetenschap voorgoed verandert. Door hun zelfgemaakte microscopen zien ze dat organismen complexe verzamelingen zijn van minuscule, opzichzelfstaande systemen. Ons hele wezen - ons lichaam, onze organen - is samengesteld uit deze eenheden. Hooke doopt ze ‘cellen’. Deze nieuwe kijk op het menselijk lichaam leidt de geboorte in van de moderne geneeskunde, waarbij aandoeningen worden beschouwd als het samenspel van zich afwijkend gedragende cellen en artsen proberen die te behandelen door cellen te manipuleren. Zo ontstaat een nieuwe mens.
In Het lied van de cel neemt Siddhartha Mukherjee ons mee in de wereld van de cellen en verweeft hij de verhalen van wetenschappers, artsen en patiënten met zijn eigen ervaringen als arts en onderzoeker. Net als in zijn twee voorgaande boeken biedt hij de lezer een panoramische én intieme blik op wat het betekent om mens te zijn.
