Samen aan de eettafel het klimaatprobleem aanpakken: dat is waar het om draait in het nieuwe bordspel Daybreak. We spraken met ontwikkelaar Matt Leacock, die eerder de megabordspelhit Pandemic bedacht.
Hoe kwam u op het idee om een spel over klimaatverandering te maken?
‘Tijdens de coronalockdowns dacht ik na over hoe ik zelf iets kon bijdragen aan het aanpakken van het klimaatprobleem. En tja, ik maak nu eenmaal bordspellen, dus ik dacht: misschien is dat een mogelijkheid. Toen kwam ik online een stuk tegen van spelontwikkelaar Matteo Menapace over hoe mijn eerdere spel Pandemic (waarin de spelers een pandemie moeten beteugelen, red.) ons iets kon leren over de klimaatcrisis. In beide gevallen gaat het om een probleem dat groter is dan ons allemaal en dat we dus alleen maar kunnen oplossen als we samenwerken, zo schreef Menapace. Ik had net zelf
een opiniestuk voor The New York Times geschreven met een vergelijkbare boodschap, dus ik nam contact op met Menapace. Uit onze gesprekken kwam Daybreak voort.’
Wat houdt het spel in?
‘Spelers moeten de uitstoot van broeikasgassen beperken en ondertussen hun gemeenschappen beschermen tegen de gevolgen van de klimaatverandering. Als te veel gemeenschappen wereldwijd zich in een crisissituatie bevinden of de temperatuur op aarde te hoog wordt, verlies je het spel. Om dat te voorkomen, maak je gebruik van technologieën en beleid, die effectiever worden naarmate het spel vordert. Tegelijkertijd stijgt de temperatuur, waardoor de crises waar je mee te maken krijgt steeds erger worden.’
Lag vanaf het begin vast dat de spelers niet tegen elkaar spelen, maar samenwerken?
‘We hebben er wel over nagedacht om sommige spelers de anderen te laten tegenwerken, maar dat idee hebben we snel laten varen omdat het de hele speelervaring ondermijnde. Uiteindelijk is het een erg positief spel geworden; we willen vooral laten zien dat het klimaatprobleem in principe oplosbaar is. Tegelijkertijd willen we het probleem niet bagatelliseren; ook als je samenwerkt, is Daybreak lastig. Ik zou teleurgesteld zijn als mensen die nauwelijks hun best deden het spel zouden winnen. Dat zou de verkeerde boodschap afgeven.’
Op welke manier leer je meer over klimaatverandering als je er een spel over speelt dan wanneer je er bijvoorbeeld een boek over leest?
‘Door ons spel te spelen, krijg je een gevoel voor de omvang en de urgentie van het probleem, meer dan wanneer je er simpelweg over leest. Ook heb je autonomie: je neemt zelf beslissingen en kunt experimenteren met verschillende oplossingen. En al spelende internaliseer je welke rollen al die oplossingen spelen en hoe ze op elkaar inwerken. Dat gebeurt niet als je alleen maar droge feiten leest.’
Waren er bepaalde aspecten van de klimaatverandering die jullie hebben moeten weglaten?
‘Oh ja, een heleboel. Eerst wilden we bijvoorbeeld de broeikasgassen methaan en koolstofdioxide beide in het spel verwerken. Methaan zou dan de temperatuur sneller verhogen dan CO₂, maar ook sneller weer van het bord verdwijnen. Uiteindelijk hebben we gekozen voor één soort blokje dat staat voor alle broeikasgassen.’
Wordt het spel duurzaam geproduceerd?
‘Ja, we hebben een duurzaamheidsconsultant in de arm genomen die ons daarover adviseerde. Eerst wilden we bijvoorbeeld een stoffen zakje gebruiken, maar dat bleek heel klimaatonvriendelijk. Dus dat hebben we vervangen door een dobbelsteen.’
