Op 11 augustus overleed Melanie Peters, directeur van het Rathenau Instituut, op 55-jarige leeftijd. New Scientist herinnert zich haar als een bevlogen jurylid en iemand die niet altijd voor gemakkelijkste weg koos.
Peters, die na haar promotie onder meer voor de Consumentenbond en de Universiteit Utrecht werkte, stond bekend als een enorme netwerker in de wetenschappelijke wereld. Ze enthousiasmeerde en had oog voor jong talent.
In die hoedanigheid werd het Rathenau Instituut partner bij de verkiezing van het New Scientist Wetenschapstalent. Samen met een aantal andere topwetenschappers zat Peters in de jury, een taak die zij bijzonder serieus nam. Met deze collega’s uit Vlaanderen en Nederland moest ze meer dan vijftig jonge onderzoekers beoordelen en Peters slikte niets voor zoete koek. Dossiers werden uitgeplozen, cv’s naast elkaar gelegd en wetenschappers met elkaar vergeleken om uiteindelijk de beste te laten winnen; desnoods moest er maar een uurtje langer vergaderd worden.
Er is meer onderzoek nodig naar het effect van ruimtevaart op het brein
Om veilig te ruimtereizen, moeten we in beeld krijgen hoe een leven zonder aardse zwaartekracht de hersenen beïnvloedt, stelt Elisa Raffaella Ferrè.
Melanie Peters was ook niet iemand die altijd de makkelijkste weg koos en niet bang om een positie in het debat in te nemen die niet voor de hand lag. ‘Als wetenschapper verzaak je je plicht als je in het maatschappelijk debat alleen maar feiten oplepelt,’ zei ze in 2017 in New Scientist. ‘Of het nu gaat over milieuvervuiling, genetische modificatie of het aardbevingsgevaar in Groningen: geregeld botst wetenschappelijke kennis op geëmotioneerde betrokkenen die geen boodschap aan de feiten lijken te hebben. Het is dan aan de wetenschappers om die feiten even te laten voor wat ze zijn en uit te vogelen waar het nu echt over gaat.’
Melanie Peters laat een man en twee dochters achter.