Onderzoekers van de Erasmus Universiteit hebben mogelijk het centrale mechanisme ontdekt dat ten grondslag ligt aan veroudering van het menselijk lichaam.
Celbiologen in Rotterdam stellen vast dat veroudering komt door de voortdurend optredende beschadigingen van DNA. Naarmate de leeftijd toeneemt, hoopt zich steeds meer schade in het DNA op, waardoor cellen afsterven en veroudering optreedt. Deze ontdekking, gepubliceerd in Science, kan richting geven aan verder onderzoek op het gebied van de diagnose, preventie en behandeling van verouderingsziekten.
De EUR-onderzoekers stuitten min of meer per toeval op het centrale mechanisme van veroudering, tijdens onderzoek naar een zeldzame ziekte. De symptomen van deze erfelijke ziekte, die voorkomt bij zeer jonge kinderen, lijken op verschijnselen die kunnen samenhangen met veroudering, maar zijn nooit eerder daarmee in verband gebracht. Bekend was dat bij deze patiënten de reparatie van DNA niet goed verloopt.
Versnelde veroudering
De ziekte is onderzocht door een muis zodanig genetisch te modificeren dat een vergelijkbaar probleem met de reparatie van DNA optrad. Bij het onderzoek aan de muis bleek het om de symptomen van versnelde veroudering te gaan.
‘Invasieve exoten bestrijden doet meer kwaad dan goed’
Het is doorgaans geen goed idee om invasieve exoten te bestrijden, stelt Menno Schilthuizen. Daarmee vertraag je het natuurlijke proces.
DNA bevat de erfelijke informatie van het lichaam en stuurt alle levensprocessen aan. Het staat onder normale omstandigheden voortdurend bloot aan de beschadigende inwerking van factoren van buitenaf. De ademhaling veroorzaakt bijvoorbeeld de productie van vrije zuurstofradicalen die de structuur van DNA aantasten. Ook ultraviolet licht en chemische verbindingen in ons voedsel kunnen DNA-beschadigingen teweegbrengen. Daardoor worden genen onbruikbaar, sterven cellen af en uiteindelijk gaat het weefsel en daarmee het organisme achteruit.
Om dit proces tegen te gaan zijn verschillende DNA-reparatiemechanismen actief. Omdat DNA-reparatie niet feilloos werkt, neemt het aantal beschadigingen toe met de leeftijd. Natuurlijke, erfelijke verschillen tussen individuen in hun vermogen DNA te repareren kunnen verschillen in veroudering tussen personen verklaren.
