Rationeel ­recyclen

Vanaf 1 juli betalen we in Nederland 15 cent statiegeld op kleine plastic flesjes. Die maatregel moet de stroom zwerfafval doen krimpen en de recyclinggraad van plastic bevorderen. Maar hoe nuttig is dat laatste eigenlijk? Zuiveren we met het scheiden van ons afval daadwerkelijk het milieu of alleen ons geweten?

Eindigt het gros van het gescheiden afval niet weer op één grote hoop in de ­verbrandingsoven?

Nee, dat is een mythe. De precieze recyclinggraad verschilt per materiaal, maar het merendeel van gescheiden ingeleverd afval dient wel degelijk als grondstof voor nieuwe producten. Glas en metaal kunnen als ‘eeuwig recyclebare’ materialen de beste cijfers overleggen. Glasscherven omsmelten en nieuw leven inblazen is vrij gemakkelijk en vereist 15 ­procent minder energie dan ­maagdelijk glas vervaardigen uit kwarts, kalk en soda. Ongeveer 60 procent van de glazen voedselverpakkingen in Nederlandse winkels bestaat dan ook uit gerecycled glas. Evenzogoed kan een blikje dat nu gevuld is met mandarijnenpartjes volgend jaar prima dienstdoen als deel van een brug, auto of winkelwagentje. En mede dankzij magneten wordt 95 procent van weggegooid blik uit de afvalstroom gehaald en ook echt gerecycled. Dit vermindert de noodzaak om ijzererts te delven en dat bespaart 70 procent energie tijdens de staalproductie, bevestigt Tata Steel.