Amerikaanse onderzoekers trekken het beroemde onderzoek uit 1948 van geneticus Angus John Bateman naar seksuele selectie bij fruitvliegjes in twijfel. Bij herhaling van het onderzoek ontdekten ze dat fouten in de methode van Bateman zorgden voor onzuivere meetgegevens.


Het onderzoek van Bateman uit ‘48 ging over het paargedrag van fruitvliegjes. Bateman wilde uitzoeken welke mannetjes en vrouwtjes in een populatie precies verantwoordelijk waren voor nakomelingen. Voor het eerst herhaalden wetenschappers nu Batemans exacte experiment. Bioloog Patricia Adair Gowaty en haar team op de universiteit van Californië in Los Angeles ontdekten fouten in zijn onderzoeksmethode.

Ons bizarre brein: dossier
LEES OOK

Ons bizarre brein: dossier

In dit dossier storten we ons op tien kwesties die licht schijnen op de werking van ons meest mysterieuze orgaan: het brein.

Tijdens het oorspronkelijke onderzoek was DNA-analyse nog niet voor handen. Daarom koos Bateman een tiental fruitvliegjes uit met mutaties die genetisch overdraagbaar en vooral zichtbaar waren. De vliegjes hadden bijvoorbeeld kleine ogen, of slecht gevormde vleugels. Bateman baseerde het totaal aantal nakomelingen, net als Gowaty, op de vliegjes die de mutaties van zowel de vader als de moeder hadden geërfd. Alleen zo waren zonder DNA-analyse de ouders te identificeren.

Bateman ging er vanuit dat zo’n 25 procent van de nakomelingen de mutaties van beiden ouders zou erven, en dat hij het totale aantal dan kon schatten. Uit de resultaten van Gowaty bleek dat dit percentage in werkelijkheid veel lager lag. Nakomelingen met beiden mutaties hadden een lagere kans om te overleven tot aan het moment dat ze geteld werden.

Volgens Gowaty zijn de resultaten van het onderzoek niet meer zuiver als juist door de mutaties fruitvliegjes sterven en is het niet de juiste methode om het aantal partners en nakomelingen te bepalen. Toch is Batemans paper meer dan 2000 keer geciteerd in andere wetenschappelijke papers. In een persverklaring zegt Gowaty: ‘Paradigma’s zijn als een soort lijm, die beperkt wat je kunt zien. Het is moeilijk om een stap te nemen in een nieuwe richting.’

Gowati publiceerde haar resultaten op 11 juni in het online vakblad PNAS.

Maud Etman

Bron afbeelding: Kim DeRose