De Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek (VITO) gaat tijdens de zomermaanden warmte opslaan in de bodem. In de winter wordt de energie gerecupereerd om VITO-gebouwen te verwarmen.

Het is jammer dat restwarmte tijdens de zomermaanden verloren gaat omdat ze op dat ogenblik niet bruikbaar is. De ingenieurs van VITO, de Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek, vroegen zich af of het voordelig is om die thermische energie op te slaan en ze later terug te winnen. Daarom wil de instelling nagaan of warmteopslag in met water verzadigde zandbodems rendabel is. Dit bodemtype komt in een groot deel van Vlaanderen en ook verder veel in Europa voor. Vergelijkbare warmteopslag-experimenten lopen al elders in Europa. In Zweden slaat men thermische energie op in rotsformaties, in Duitsland in kleilagen.

Tijdens de zomer wil VITO de bodem opwarmen tot 85°C. Daarvoor worden 144 verticale warmtewisselaars in de grond gebracht tot op een diepte van dertig tot veertig meter. Deze wisselaars dragen de zomerwarmte over aan de bodem. Tijdens de wintermaanden wordt de opgeslagen energie ontladen voor verwarming van de gebouwen. Op die manier kunnen observaties en tests in reële omstandigheden plaatsvinden.

Europees-Japanse satelliet gaat wolken onderzoeken om klimaatmodellen te verbeteren
LEES OOK

Europees-Japanse satelliet gaat wolken onderzoeken om klimaatmodellen te verbeteren

Ondanks hun ogenschijnlijke alledaagsheid is er nog veel onbekend over wolken en hun invloed op ons klimaat. De Europees-Japanse Earthcaresatelliet mo ...

De voordelen van langetermijn-energieopslag zijn volgens VITO overduidelijk. De vraag naar en het aanbod van thermische energie kunnen beter op elkaar worden afgestemd. Het experimentkan ook een stimulans zijn voor het gebruik van duurzame energiebronnen. Zomerse zonne-energie kan bijvoorbeeld worden opgeslagen voor de winter.
VITO werkt samen met de Technische Universiteit van München en het Arnhemse bedrijf IF Technology. Het project kreeg de naam TESSAS, wat staat voor ‘High temperature thermal energy storage in saturated sand layers with vertical heat exchangers’.

Peter Raeymaekers