In Antarctica zijn zeediertjes ontdekt die zich gedeeltelijk ingraven in ijs. De diertjes, die behoren tot de groep van zeeanemonen, hangen ondersteboven aan een ijskap, met alleen hun tentakels vrij in het water.
Het bestaan van de diertjes kwam aan het licht tijdens een geologisch onderzoek naar de onderzijde van de Ross-ijsplateau, het grootste ijsplateau ter wereld. De onderzoekers maakten beelden van de onderzijde van de ijskap met behulp van een op afstand bestuurbare onderwatercamera. Tijdens een van die verkenningstochten verschenen er grote aantallen witte zeeanemonen in beeld, die op regelmatige afstand van elkaar aan het ijsplafond hingen.
Bioloog Marymegan Daly, die is verbonden aan de universiteit van Ohio en zich heeft toegelegd op de studie van zeeanemonen, heeft een aantal specimens nader onderzocht. ‘Als ze het mij niet vooraf hadden verteld, zou ik nooit hebben kunnen raden waar ze vandaan komen’, zegt ze. ‘Er is niets bijzonders aan hun inwendige lichaamsbouw.’
‘Invasieve exoten bestrijden doet meer kwaad dan goed’
Het is doorgaans geen goed idee om invasieve exoten te bestrijden, stelt Menno Schilthuizen. Daarmee vertraag je het natuurlijke proces.
Zeeanemonen maken onderdeel uit van de groep van neteldieren, en zijn daarmee nauw verwant aan kwallen. Net als andere poliepen hechten zeeanemonen zich aan een vaste ondergrond en filteren met hun tentakels voedseldeeltjes uit het water. Een ijskap is een ongewone ondergrond voor een poliep, en niet alleen vanwege de lage temperatuur. Ook de hardheid van ijs maakt het voor dieren lastig om zich in een ijskap in te graven. Daly vermoed dat de zeeanemonen chemicaliën uitscheiden om het ijs op te lossen.
‘We zouden graag genetische data verzamelen, om op die manier antwoord op onze vragen te krijgen’, zegt Daly. Ten tijde van de ontdekking beschikten de onderzoekers niet over gereedschappen om DNA-afbraak van de specimens tegen te gaan.
De onderzoekers hebben de nieuwe soort van zeeanemonen de naam Edwardsiella andrillae gegeven. Een beschrijving van de soort is online gepubliceerd, op de website van PlosOne.